Basım Yılı: 2016
Sayfa Sayısı: 77
Acı mıhlanıp bir kalpte durmasın. Ortada dursun. Olur ya biri
eline alır okşar, biri alnından öper. Az unutursun. [Kargo, sf 9]
Bu kitabı okumayı bir süre ertelemiştim, çünkü bitirdiğimde yayınlanıp da henüz okumadığım herhangi bir Birhan Keskin şiiri kalmayacaktı.
Fakir Kene, diğer şiir kitaplarından daha çok konuşur gibi, mektup yazar gibi metinlerden oluşan bir kitap. Yine güzel, okuru için şairin tanıdık havasını solumak mümkün ama sanki rahatlık içerisinde, çok düşünmeden-zorlamadan yazılmış gibi. Aslında bu normal, her iyi şairin, yazarın külliyatında yüksek seviyede kitaplarının yanısıra vasat kitaplar da vardır. Daima yükselen bir grafik çizen kimseyi hatırlamıyorum. Sadece o kadar beklemesem, merak edip heyecanlanmasam da olurmuş diye düşünüyorum.
IV
Taşta saklandım ben yıllarca taşta
Bu yüzden anlamıyorsun öfkem nasıl sert
Nasıl taze, nasıl bozulmadı taşıdığım aşk
Ağır bir taşla yaşadım nasıl,
Beni esirgeyen taştı da öyle söküldü sabrım
Nasıl benzedim taşa, ya da taş bana nasıl
bilemezsin. [Küçük Şeyler, sf 48]
Ne anlattıysam sana hepsi doğru bunların, iyilikle kötülükle bir ilgisi de yok.
O'ysa eğer Aşk'tan saydım hepsini.
Dumanlı yaz, dikine zakkum.
Uçuşan gün, rüzgarlı gece.
Yanlış kabuklar bağlamıştınız oysa siz.
yanlış tüllere sarınmıştınız ben ne yapayım!
Öyle yaban öyle alev görmemiş bir elma vardı
otururdu içinizde, hamdı,
Hayat bazen katırlara sümbül vermek filandı. [Always on the move, sf 60]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Burası sukûnetin hakim olduğu, tenha bir kütüphane. İçinden geçenleri fısılda ki orada olduğunu bileyim.