Basım Yılı: 2015
Sayfa Sayısı: 245
'Yazı içerisinde sürprizbozan olabilir, bu konuda hassassanız kitaptan önce yazıyı okumayınız.'
'Her gece ve her sabah,
kimi insan kedere doğar.
Her sabah ve her gece
kimi insan tatlı seâdete doğar.
Tatlı seâdete..
Kimi insan ise sonsuz geceye.'
[Masumiyet Kehanetleri, William Blake]
Bir akşam, öyle otururken.. Telefon çaldı, açtım. Karşımdaki ses birkaç kitap ismi söyledi. 'Tamam, en kısa zamanda geleceğim.' dedim. Ertesi sabah Beyazıt'taki büyük kütüphanenin yanında, her yeri yığın yığın kitaplarla dolu, sahibi gerçek bir sahaf kültürüne haiz o güzel dükkandaydım. Bahsi geçen kitaplar masanın üzerinde bekliyordu. Onları ve birkaç küçük Fransız çocuk romanını satın alarak çantama koydum. O gün etrafta dolaştım mı hatırlamıyorum ama meydandan bindiğim dönüş otobüsünde oturur oturmaz kitapları çıkarıp her birine biraz baktığım ve içlerinden birini okumaya başladığım an bugün gibi aklımda.
Birkaç sayfa okudum ve aniden durdum, kitabı kapattım. 'İşte bu benim çok, ziyadesiyle seveceğim bir kitap!' heyecanı içimi kaplamıştı. O anın mümkün olduğunca uzun sürmesini isterken, karnımdaki ağrının, kalbimdeki çarpıntının geçmesini bekleyerek durduğum birkaç dakika..
'Her gece ve her sabah,
kimi insan kedere doğar.
Her sabah ve her gece
kimi insan tatlı seâdete doğar.
Tatlı seâdete..
Kimi insan ise sonsuz geceye.'
[Masumiyet Kehanetleri, William Blake]
Bir akşam, öyle otururken.. Telefon çaldı, açtım. Karşımdaki ses birkaç kitap ismi söyledi. 'Tamam, en kısa zamanda geleceğim.' dedim. Ertesi sabah Beyazıt'taki büyük kütüphanenin yanında, her yeri yığın yığın kitaplarla dolu, sahibi gerçek bir sahaf kültürüne haiz o güzel dükkandaydım. Bahsi geçen kitaplar masanın üzerinde bekliyordu. Onları ve birkaç küçük Fransız çocuk romanını satın alarak çantama koydum. O gün etrafta dolaştım mı hatırlamıyorum ama meydandan bindiğim dönüş otobüsünde oturur oturmaz kitapları çıkarıp her birine biraz baktığım ve içlerinden birini okumaya başladığım an bugün gibi aklımda.Birkaç sayfa okudum ve aniden durdum, kitabı kapattım. 'İşte bu benim çok, ziyadesiyle seveceğim bir kitap!' heyecanı içimi kaplamıştı. O anın mümkün olduğunca uzun sürmesini isterken, karnımdaki ağrının, kalbimdeki çarpıntının geçmesini bekleyerek durduğum birkaç dakika..
Eve gelip kitabı bitirdiğimde, Agatha Christie'nin yazdığı bu derin pişmanlık ve acıyla dolu hikayenin o güne kadar okuduğum en güzel romanlarından biri olduğunu düşünüyordum. Çingene Çerçisi'nde Santorix'in yaptığı ev, Ellie ve Mike.. O kitap, Geceyarısı Cinayeti'ydi.
Geceyarısı Cinayeti'ni ilk kez okuduğumda kelimenin tam anlamıyla içime oturmuştu. Agatha'cık sonu böyle yazmasa bu kadar etkileyici olamazdı sanırım. Kurban kadar katiline de üzüldüğüm nadir kitaplardandır. İçindeki şarkıyı,ilk cümlesini, Çingene Çerçisi'ni ayrı ayrı seviyorum.
Geceyarısı Cinayeti'ni ilk kez okuduğumda kelimenin tam anlamıyla içime oturmuştu. Agatha'cık sonu böyle yazmasa bu kadar etkileyici olamazdı sanırım. Kurban kadar katiline de üzüldüğüm nadir kitaplardandır. İçindeki şarkıyı,ilk cümlesini, Çingene Çerçisi'ni ayrı ayrı seviyorum.
Biblio'cum ne kadar güzel anlatmışsın sanki bir roman okuyormuş gibi oldum:) gerçekten çok güzel bir roman olmalı Sonsuz Gece:)
YanıtlaSilDiğer yazılardan biraz farklı olsun istedim, teşekkür ederim Eren'cim 💓
SilBende az önce bitirdim.
YanıtlaSilGerçekten sonu çok derin bir üzüntü bırakıyor insanda.
Ağladım hatta.
Duygudaşlığınızı ifade eden, güzel yorumunuz için teşekkür ederim ama keşke adsız yorum yerine, bir nam-ı müstear bıraksaydınız en azından.
Sil