HABLE CON ELLA [2003]

HABLE CON ELLA [2003]

{Konuş Onunla}

"Ruh haline göre değerlenir izlediğin film.. "

Koyu gri, soğuk bir cumartesi, vakit ikindiye dönmek üzereyken.. İs mürekkebiyle lekelenmiş ellerimiz.. Taş kaldırımlarda bir parça yağmur.. O zamanlar kıymetini bilemediğim.. 

Yokuştan yukarı çıkarken.. "Film izleyelim mi?" "Olur." 

Uykusuzluktan sersem halimle ben seçmemiş olmalıyım. Kırmızı, mavi karanlık bir afiş. Ne düşündüysek iyi. Rüyada gibiydim, perdede başka bir düş.. 

Bir tiyatro sahnesi.. Kendini oradan oraya fırlatan kadın, beyaz gecelik giymiş.. Uykuda gibi, yüzünde acı. İnce, takım elbiseli adam telaş içinde. Sandalyeleri, masaları çekip kaldırıyor kadının önünden. Onun bir şeyi gördüğü yok. Kıvranıyor, duvarlara çarparken. Bir kadın daha.. Adamın elinde ufalanıyor engeller. 

"Ben, Marco. Düşte gördüğüme ağlıyorum. Tanıdık bir korku gözlerimi yakan, içli bir şarkı. Güzel bir şey gördüğümde ağladım hep. Başa dönmek on yılımı aldı. Ama bitti. Sona eren aşk hayattaki en üzücü şeydir."

"Ben, Lydia. Bir yılan yüzünden evine giremeyen, cesur matador. Bir sanrıdan mı ibaret onu çıkarıp attığı?"

"Ben, Alicia. Turuncu lava lambasındaki hayat. Önce akışkan, sonra donan. Şefkatli bir el, beni yoğuran. Masallar anlatan nefesi. Düşüme giren yalnız o. Orada olduğumu biliyor. Benimle konuşuyor. Omuzlarımdan tutup sarstığında.."

"Ben, Benigno. Evimin penceresinden, boş boş oturup zamanın ilerlemesini seyrettim. Hiç bir şey yapmadım. Çok şey yaptım. Sevdiğim kadını bulmam gerek. Kaybolmalıyım."

 Yedi sene sonra.. Yeniden biraz cesaretle. İzlerim. Telefon çalar. 

Kâfî.


{Bu yazı 10.05.2010 tarihinde www.sivrisinema.com adresinde yayınlanmıştır.}