Basım Yılı: 1998
Sayfa Sayısı: 219
Balık İzlerinin Sesi üzerine, yine 2004 senesinden, defterimden çıkan birkaç cümle.
📖📖📖
Bu en başta çok değişik bir roman.. Bir ütopya üzerine kurulduğu için biraz tuhaf olsa da kendini sevdirmesini biliyor.
Çeşitli ülkelerden sanatçı ve bilim adamlarını bir çeşit toplama kampına alıyorlar ve onları tek tek yok etmeye çalışıyorlar, böylelikle dünyayı tekdüze hale getirecekler güya. Bu zavallıcıklar da oradan kaçıp balık izlerinin sesinin duyulduğu bir adaya sığınıyorlar.
Bu kitapta da Buket Uzuner anlayana 'kişisel alan' üzerinden ince konferanslar veriyor. Ayrıca estetik kompozisyonlar çizerek kendi sanatsal egosunu tatmin ediyor. Kelimeleri dramatize etme kaygısı devam. (Bkz. Bir Yaz Gecesi İçin Suit.)
Neden bilmiyorum, salt bir kitapta da olsa mükemmeli oluşturma endişesi itici geliyor bana. Roman dediğin de, karakterler de biraz dağınık olmalı diye düşünüyorum gerçek hayattaki gibi.
Buket Uzuner'in Karayel Hüznü kitabındaki ada tanımına baktığımızda 'Kaçış ütopyalarının merkezidir ada.' dediğini görüyoruz, burada da öyle kurgulamış. Zaten bu iki kitap bir yıl arayla yayınlandığından anlaşıldığı üzere yazarın aynı dönemine denk geliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Burası sukûnetin hakim olduğu, tenha bir kütüphane. İçinden geçenleri fısılda ki orada olduğunu bileyim.