Bazen gün geceden ayrılmaz, nasıl bir ruh halindeyseniz öyle devam eder ya, sahaf festivaline gittiğimiz serin Eylül akşamı da bu minvalde bir zaman dilimiydi benim için. Uykusuz, yedi saatlik derin bir muhabbetin ardından (zihinsel enerjimi tamamen sarfettiğim için) bitap düşmüş bir haldeydim.
Sonra çok düşünceli, çok tatlı birinin elinden bir fincan Türk kahvesi içtim ve çıkıp gittik.
Festival alanı harikuladeydi tabii. Bizim gibi kitap delileri için yaklaşık 70 sahaf dükkanı az şey mi? Her ne kadar ellerindeki kitapların cüzi bir kısmını getirebilmiş olsalar da dükkanlar tıkabasa doluydu.
Cebimde usûlen yazdığım birkaç kalemlik bir liste vardı ama asıl derdim koleksiyonumun tek eksiği olan Agatha Christie'yi, yani Meçhul Düşman'ı bulmaktı. Sora sora 5-6 sahaf kadar ilerledikten sonra bir yerde Paul-Jacques Bonzon romanları görünce durdum. Kitapları karıştırırken, daha ne aradığımı soramadan sahaf beyefendi telefonla biteceğe hiç benzemeyen bir konuşmaya başladı. Arapça kelimelerin hoş tınılarını dinlerken bir süre bakındım ama oyalanacak vakit yoktu maalesef. Sahaf, bir duraksama anında beklediğimi farkedince döndü, Agatha Christie olup olmadığını sordum, yok dedi. Biraz ilerlemiştim ki ardımdan bir çocuğun seslendiğini duydum. "Var, var gel abla." :) Geri döndüm, "Kusura bakmayın ben demin telefonla konuşurken anlamamışım ne sorduğunuzu. Bunlar var.." dedi sahaf ve bir deste Christie çıkardı. Tamamı Ak Yayınevi, eski basım kitapların en üstte olanını gördüğümde sevinçten kalbim duracaktı neredeyse. Tertemiz, düzgün ciltli bir Meçhul Düşman.. Daha önce sevgili
Deniz le konuştuğumuzda -onu ve belki de kendimi teselli için- söylediğim gibi oracıkta hakikaten bekliyordu işte. Fiyat filan hiç umurumda olmadı tabii. Ağzımı kulaklarımdan geri toplamaya çalışarak kitabı aldım. Öyle bir şok geçirmişim ki diğerlerine doğru dürüst bakmadım bile. Halbuki şimdi düşünüyorum da içlerinde o basımını da isteyeceklerim olabilirdi, sadece Daktilodaki Parmak kitabını hatırlıyorum Ak Yayınları'nın içinde, öbürlerine bakıp görmemişim :)
Gecenin başrolü böylece sahneye çıktıktan sonra, Can Yayınları'nı sebil etmiş bir sahaftan Peride Celal'in Deli Aşk'ını, yine klasikleri 3 TL'den satan, aradığımız çocuk kitaplarını tepemizden yağdırmak suretiyle çok yardımsever ve iyi niyetli bir dükkan sahibinden (o gün arkadaşımla konuştuğumuz için aklıma düşen) Faust'u aldım. Faust'un da çok tuhaf bir yeri vardır bende, onu kitabı okuyunca anlatırım inşallah.
Sonra bir yerde Ayrıntı Yayınları'nı görünce aniden zihnimde bir ampül yandı. Aşk Vesaire'yi okumak isteyip de ilk kitabının basımı olmadığı için almadığım bir Julian Barnes kitabı vardı: Seni Sevmiyorum. Birkaç sahaf ilerleyince onu da görerek bir kez daha sevindim.
En son çıkışta bir tezgahta yine tüm kitaplar 5 TL'ydi ve Christie'ler de vardı. Uyuyan Ölüm ve Beş Küçük Domuz'un almak istediğim baskıları var mı diye bakarken Kırmızı İşaret'e rastgeldim. Christie'nin bir öykü derlemesi olan kitaptaki bazı hikayelerin bende olmadığını farkedince, o kitabı da aldıklarıma ekledim. Uyuyan Ölüm'ün istediğim baskısı vardı ama feci şekilde yıpranmıştı, onu alamadım maalesef.
Bu sene 5.si düzenlenen Sahaf Festivali'nden, geçen sene bittikten sonra haberdar olmuş ve üzülmüştüm. Bu defa çok istesem de ancak son günlerinde gitme ihtimalim var gibi görünüyordu. Bazı güzel insanlar devreye girince 3. günü gittik ve daha bir kısım tezgahlar bile açılmamıştı.
Öyle güzel ki, tek sefer ve kısıtlı bir zaman diliminde gitmek yetmiyor maalesef. Belki de böyle olması çılgın gibi kitap almama engel olması açısından hayırlı olmuştur kimbilir. Zaten okunacak yığınla kitap varken, onlara yenilerini eklemeden evvel yükü biraz azaltmak lazım diye kendi kendime telkin ediyorum sürekli. Sonra zaten festivale gelen sahaflardan bazılarının dükkanına da gitmeyi planladığım için şimdilik bu kadar yeter.
Bu arada bu yazı yayınlandığında festival devam ediyor olacak. İstanbul'daysanız, 25 Eylül'e kadar Tepebaşı'nda TRT binasının arkasına kurulan Sahaf Festivali'ne gidip, 3-4-5 TL'den başlayan fiyatlarla muhteşem kitaplar alabilir, toz-küf-kağıt kokularıyla sarmaşıp kendinizden geçebilirsiniz. Bazı dükkanları ise durup sadece seyretseniz bile değer diyorum.
