MANTİSSA_John Fowles

Yayın Evi: Ayrıntı Yayınları
Basım Yılı: 2010 (3. Basım)
Sayfa Sayısı: 191

Mantissa, Fowles'in başka kitapları dururken, kapak resmi ve solgun renkleriyle beni çok etkilediği için fuardan (erken) almak zorunda kaldığım bir kitaptı. Kitabın arkasında okuduğum esin perisi-yazar ilişkisine dair sözler, bu romantik hissi pekiştiriyordu fakat.. İlk bölüme başladığımda çok şaşırdım. Somuttan soyuta giden bir çift anlam kaygısı olduğu söylense de, daha önce Mantissa'yla alakalı olarak zihnimde beliren imaja hiç bir şekilde uymuyordu bu.

Fowles'in tarzına az çok aşinayım, en son Fransız Teğmenin Kadını'nı da hayli doyurucu ve kuvvetli bulmuştum ama Mantissa nereden geldiği belli olmayan, ani bir tokat gibi başladı açıkçası. Anladım ki, daha önce okuduklarımda, akış içerisinde romana belli motifleri yedirmek, okuyucuyu sarsıp toparlamak kolaymış. Birkaç sayfa okuduktan sonra iyice saçmasapan bir hal almasına ve başka bir türe(!) dönüşmesine tahammül edemeyerek bırakmayı düşündüm. Bir müddet etrafta süründü kitap. Sonra elime alıp, diğer bölümlere bir göz attığımda kurgu-yazınına, o bahsedilen periye dair anlatılanın değişerek devam ettiğini görünce fikrim de değişti ve bir çırpıda bitiverdi Mantissa.

Yunan mitolojisinde Musalar veya Müzler olarak bilinen dokuz ilham perisinden biri, lirik edebiyata ait olanı Erato ile, modern roman yazarı Miles Green arasındaki enteresan konuşmalardan ibaret bir oyun gibi de görülebilecek bir kitap bu. Gemi elinde tutanın kim olduğunun sürekli değişmesi, Erato'nun geçmiş yaşantılarından bahsedişi, Miles'ın tam yerine oturan tespitleriyle okunmaya değer, çok ilginç deneysel bir anlatı.

Sadece okuyucu değil, yazmaya da ilgiliyseniz tavsiye ediyorum.