ÖLÜM ADASI _ Agatha Christie

Yayın Evi: Altın Kitaplar
Basım Yılı: Aralık 2010
Sayfa Sayısı: 224

Bayan Oliver mutlulukla güldü. "Ben her zaman türlü hikaye uydurabilirim. Sıkıcı olanı bunları yazmak. Her zaman işi bitirdiğimi düşünürüm. sonra bir de bakarım ki altmış bin kelime yerine sadece otuz bin yazmışım. O zaman bir cinayet daha işletir, genç kızı da tekrar kaçırtırım. Aman, pek sıkıcı şeyler bunlar."

Briç Masasında Cinayet kitabında Agatha Christie'nin prototipi yazar Ariadne Oliver'a söylettiği bu cümleler esasen genel bir yazma tarzını açıklıyor ama bu cümlelerde nedense Ölüm Adası'nı kastediyormuş gibi gelir bana. Romandaki ikinci ölümün konu uzayıp okuyucu artık sıkılmaya başladığı sıralarda işlenmesi bunun sebebi olabilir.

Miss Marple, düşünceli yeğeni Raymond'ın yaşlı teyzesine hediyesi olan tatil için Karayip Adaları'ndan birinde, genç bir karı-kocanın işlettiği güzel bir otele gelir. Otel müşterilerinden emekli Binbaşı Palgrave, yaşlı kadına bir cinayet hikayesi anlatır ve katilin resmini gösterebileceğini söyler. Tam cüzdanından fotoğrafı çıkarmak üzereyken aniden durur ve konuyu değiştirir. Sanki Miss Marple'ın arkasında onu endişelendiren bir şey görmüş gibidir. Binbaşı, bu olaydan kısa bir süre sonra yatağında ölü bulunur. Doktorların kalp krizi geçirdiğini söylemelerinin ardından Miss Marple ufak bir araştırma yapar ve cüzdandaki fotoğrafın yokolduğunu öğrenir. Bu cinayet aynı katilin işi midir?

Ölüm Adası, Christie romanları içinde etkisiz ve tatsız olduğunu düşünerek okuyup geçtiklerimden biriydi. Yeni, tam basımı da fikrimi değiştirmedi. Karayip Adaları, yaz, tatil, otel v.s. teması hoşunuza gidecekse okunabilir elbette ama çok daha iyi Christie'ler dururken bu kitapla vakit geçirmeyin derim.