{Bir Aradayız, Hepsi Bu}
Yüzeyde kalmış bir film daha.. Sivrisinemadaki yazıyı okuyunca böyle bir film olduğunu hatırlayıp, biraz da Guillaume Canet hatrına izlemiştim. Anna Gavalda'nın romanından uyarlama filmin yönetmeni, uzun zaman sinema sektörünün içinde olmasına karşın bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda film çeken Claude Berri. "Bir Aradayız, Hepsi Bu." yönetmenin son filmi olmuş. Yaşlı bir adamın nostaljik denilebilecek çalışması diyebiliriz kısaca.
Hikayenin ana karakterleri, hasta büyükannesinden kendini sorumlu hisseden aşçı Franck(Guillaume Canet), evinde kaldığı arkadaşı Philibert (Laurent Stocker) ve onun üst kat komşusu, temizlikçi Camille(Audrey Tautou)'dan oluşuyor. Büyük bir apartmanın zemin katındaki geniş dairesinde yaşayan tiyatrocu Philibert, Camille'le tanışıp (çok ani geliştiğini düşündüğüm şekilde) arkadaş oluyor. Camille hastalanınca Philibert onu alıp, kendi evine taşıyor ve üçü bir arada yaşamaya başlıyorlar. Eve yeni birinin gelişi Franck'ı önceleri rahatsız etse de zamanla Camille'den hoşlanmaya başlıyor ve olaylar gelişiyor.. demek isterdim ama pek bir olay yok filmde. Öyle kendi halinde sakin sakin ilerliyor.
Karakterlerin birbirlerine tutunma çabalarını, eksiklik ve yalnızlıklarını giderme çırpınışlarını filmden çıkarmak çok da kabil değil, kitapta ise bunlar üzerinde uzun uzun durulduğu ifade ediliyor. Başta bahsettiğim yüzeysellik de burada ortaya çıkıyor ve filmi yavanlaştırıyor açıkçası.
"Bir Aradayız, Hepsi Bu", mekan ve oyuncu seçimleriyle sağlam bir film olsa da, bu havada kalmışlık duygusu yüzünden çok da tavsiye edilir bir film değil. İlgimin yoğunlaştığı, üzerine daha çok gidilmesi gerektiğini düşündüğüm sahneler, filmde biraz arkaplanda bırakılmış Philibert'e aitti. Kekemeliğinin tedavisi ve özellikle evde bir tiyatro oyununu tek başına prova ettiği bölüm fazlasıyla kısa olmasına rağmen etkileyiciydi. Hepsi bu :)
Hikayenin ana karakterleri, hasta büyükannesinden kendini sorumlu hisseden aşçı Franck(Guillaume Canet), evinde kaldığı arkadaşı Philibert (Laurent Stocker) ve onun üst kat komşusu, temizlikçi Camille(Audrey Tautou)'dan oluşuyor. Büyük bir apartmanın zemin katındaki geniş dairesinde yaşayan tiyatrocu Philibert, Camille'le tanışıp (çok ani geliştiğini düşündüğüm şekilde) arkadaş oluyor. Camille hastalanınca Philibert onu alıp, kendi evine taşıyor ve üçü bir arada yaşamaya başlıyorlar. Eve yeni birinin gelişi Franck'ı önceleri rahatsız etse de zamanla Camille'den hoşlanmaya başlıyor ve olaylar gelişiyor.. demek isterdim ama pek bir olay yok filmde. Öyle kendi halinde sakin sakin ilerliyor.
Karakterlerin birbirlerine tutunma çabalarını, eksiklik ve yalnızlıklarını giderme çırpınışlarını filmden çıkarmak çok da kabil değil, kitapta ise bunlar üzerinde uzun uzun durulduğu ifade ediliyor. Başta bahsettiğim yüzeysellik de burada ortaya çıkıyor ve filmi yavanlaştırıyor açıkçası.
"Bir Aradayız, Hepsi Bu", mekan ve oyuncu seçimleriyle sağlam bir film olsa da, bu havada kalmışlık duygusu yüzünden çok da tavsiye edilir bir film değil. İlgimin yoğunlaştığı, üzerine daha çok gidilmesi gerektiğini düşündüğüm sahneler, filmde biraz arkaplanda bırakılmış Philibert'e aitti. Kekemeliğinin tedavisi ve özellikle evde bir tiyatro oyununu tek başına prova ettiği bölüm fazlasıyla kısa olmasına rağmen etkileyiciydi. Hepsi bu :)
Uzun zaman oldu filmi izleyeli. Aklımda çok güzel, beni gülümseten bir film olarak kalmış. Ama eleştirdiğin noktalar bakımından bir kez daha izleyebilirim ya da hiç ellemeyip öylece bıraksam mı :)
YanıtlaSilBana hitap eden, dönüp tekrar izleyebileceğim bir film değildi.
YanıtlaSilAklınızda hoş bir tad bıraktıysa o haliyle kalmasında fayda var gibi. :)