KÜTÜPHANE Bir Başka Labirent Öyküsü_Enis Batur

Yayın Evi: Sel Yayıncılık
Basım Yılı: Mart 2008
Sayfa Sayısı: 71

Yazarın en olmayacak kitabını seçip okumaya başlamak konusunda özel(!) bir yeteneğe sahibim gibi görünüyor. Gerçi bu kitabı sırf ismi yüzünden istemiştim. Adında kütüphane geçen her türlü kitabı edinesim var zira.

Dergilerde yayınlanan birkaç yazısından ötesine henüz vakıf olamadığım, esasen külliyatı bir hayli kabarık biri Enis Batur, sıkı okuyucularının ifade ettiğine göre anlaşılması biraz güç fakat büyüleyici bir anlatımı olan enteresan bir yazar. Onun cümlelerindeki gizem beni de etkiler daima ve yeraltından sesleniyormuş gibi duran satırlarıyla her karşılaştığımda onu okumam gerektiğini düşünürdüm. Niyetim Doğu-Batı Divanı gibi daha bilinen kitaplarından birini okumaktı ancak Kütüphane, seçtiğim bir çeşit hediye olarak gelince onbeş dakikalık bir otobüs yolculuğunda yutuverdim kendisini.

Bembeyaz, incecik, bağlantılı kitap ayracına sahip, içinde çeşitli dönemlere ait kütüphanelerin fotoğraflarını barındıran, zarif görünümlü bir kitap bu. Enis Batur'un yitirdiği kütüphanesinin anılarıyla başlayıp, yakılan ve yağmalanan eski büyük kütüphanelerden devamla, Borges'in Haziran 1968 şiirini anımsatan bir eda takınıp, kitaplık düzeninin sahibi olan kişiyi ele verişinden bahsederek ilerliyor.

Meselâ kendi kütüphanesine dair "dev bir kum saati" imgesi oluşturduğu bölümde diyor ki;

"Üst bölümden ağır ağır aşağıya akan işaretler bana doluyor, durmadan yeni kitaplarla beslenen üst bölüme baktıkça onlara vaktim kalmayacağını görüyor, anlıyor, biliyor olmam bir şeyi değiştirmiyor : Bu tükenmez kumlu saat, Kum Kitabı gibi sonsuz tek bir kitap olabilir gerçekten de."

Bu bahsettiği şey, okunacak listeleri gitgide kabaran bizim gibi kitap düşkünlerinin yakından aşina olduğu bir halin imgelemesi. Ne güzel tarif etmiş. Yakın bir zamanda değilse de Enis Batur'un diğer kitaplarına bakmam gerektiği anlaşılıyor.

Kütüphane Bir Başka Labirent Öyküsü ise kitap, kitaplık ve kütüphanelere dair yazıları okumaktan zevk alanların hoşlanacağı türden bir küçük fasikül. Bakmanızda fayda var diyorum.

Haziran 1968

altından bir akşam

ya da altından bir akşam diye simgelenecek bir sessizlikte

adamın biri kitaplarını diziyor

boş bekleyen raflara

parşömeni deriyi kumaşı duyarak

bir de alışkanlığın beklentisini

ve sağlanmış düzenin getireceği doyumu

stevenson ile öbür iskoç andre blanc

her nasılsa sürdürecekler burada

araya giren okyanuslar ve ölümle bölünmüş keyifli söyleşiyi

alfonso rees de sevinecek elbet

virgilius’un yakınında durmaktan

bir kitaplık düzenlemek eleştiri sanatına girişmektir

sessizce alçakgönüllülükle

gözleri kör adam bir daha okuyamayacağını biliyor

tuttuğu güzelim ciltleri

onların yardımının dokunamayacağını da

sonunda kendini aklayabilecek kitabı yazmasına

ama bu akşam ola ki altındandır

gülümsüyor garip yazgısına

ve o özel mutluluğu duyuyor

bildiklerimizden aldığımız ve sevdiklerimizden

Jorge Luis Borges