Yayın Evi: Oğlak YayınlarıBasım Yılı: 2000
Sayfa Sayısı: 438
Kitabı alalı 7 sene olmuş ama ilk başladığımda yarısından fazlasını okuyamamıştım. Edebi eserler veren kişilerin günlüklerinin de bu minvalde şeyler içereceğine dair bir yanılgım var, nedense.
Benzer bir hevesle, şimdiye kadar okuduğum en iyi hikayelere sahip Katherine Mansfield'ın güncesini de senelerce aramıştım, basımı yoktu. Bir arkadaşım Beyoğlu'ndan bulup getirdi, sonrası hayalkırıklığı.. Aslında normal bir günlükte olması gerektiği gibi bölük pörçük yazılar, anlamsız karalamalar, bilmediğimiz kişilere dair notlardan oluşuyordu.
Slyvia Plath'ın hikayesi daha bir acayip. Onu intiharına götüren sürecin refakatçisi olan kocası Ted Hughes ölümünden sonra günlüklerin bir kısmını yokedip, kalanını da kafasına göre düzenlemiş. Kitapta varolan, onun göstermek istediği 'Slyvia' da denilebilir.
Günceleri ikinci defa elime aldığımda, kasvetli, karanlık düşüncelerin kaynağı zihninden çıkan cümlelere tahammül etmeye çalışarak bitirdim. Slyvia Plath'ın romanını ve şiirlerini okurken ihtiyaç duyarsam tekrar göz atabilirim diye düşünüyorum.
