Yayın Evi: Carpe DiemBasım Yılı: 2006
Sayfa Sayısı: 170
Bir bütünün küçük bir parçasını, çok azını görüp yüceltmek, tamamını merak bile etmemek ne kadar yaygın bir davranış. Öyle bir popüler akım estiriyorlar ki yazarın etrafında, kitaplarını olur olmaz yerlerde görmekten, o baygın baygın paylaşımlardan fenalık geliyor.
Franz Kafka kuşkusuz çok iyi bir yazar ama benim yazarlarımdan biri değil. Buna rağmen kitabı okurken, Dönüşüm'ü ve biraz da mektupları haricinde diğer kült kitaplarını henüz okumamış olduğum için hayıflandım.
En çok seni seviyorum diyorum, ama gerçek sevgi bu değil sanırım, 'Sen bir bıçaksın, ben de durmadan içimi deşiyorum o bıçakla.' dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki... [sf 67]
İnsanlar iplerle birbirlerine bağlanmıştır. Birinin belindeki ip gevşeyip o kişinin bir boşluktan içeri ötekilerden daha aşağıları boylayışı kötü bir şeydir; ama işin en kötüsü, ipin kopup söz konusu kişinin boşluğa düşmesidir. Bu yüzden, insanın başkalarına tutunması gerekiyor. [sf 94]
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Burası sukûnetin hakim olduğu, tenha bir kütüphane. İçinden geçenleri fısılda ki orada olduğunu bileyim.