DENİZ DENİZ Iris Murdoch

Yayın Evi: Ayrıntı Yayınları
Basım Yılı: 2016
Sayfa Sayısı: 512

Hani o çok uzun zaman önce yaptığımız Iris Murdoch Okumaları'nda esâsen bu kitabı okumak aklımda yoktu. Fakat sevgili Thalassapolis'in seçtiklerinden biri olduğunu görünce konusuna şöyle bir göz attım, baş karakterinin Prospero sendromundan muzdarip durumunu görür görmez listeme ekledim çünkü Fırtına fena halde düşkün olduğum bir Shakespeare oyunu. :)

Deniz kenarında bir ev alarak şehir hayatının hareketliliğinden uzaklaşmak isteyen Charles Arrowby, yaşlılığa yeni yeni adım atan, çok tanınmış bir tiyatrocudur. Sarp bir yamacın üzerinde bulunan yeni evinde yalnız başına yaşamaya başladığında, uzun uzun yüzmek, yürüyüşler yapmak, kendine yemek pişirmek, arada bir yakındaki köye inerek alışveriş yapmak gibi sakin fiilleri dışında hayatını anlatan bir roman yazmaya karar verir. İnziva hayatının henüz başlangıcında tesadüf eseri karşılaşacağı ilk aşkı Hartley, eski takıntılı sevgilileri, nerede olduğunu öğrenen tiyatrocu dostları ile hedeflediğini sandığı huzura ermesi mümkün olacak mıdır?   

Kara Prens'in ilk 100 küsur sayfasına kadar sıkıldıktan sonra canlanıp renklendiğini ve merakla bitirdiğimi söylemiştim. Bu kitapta ise bunun tam tersi oldu. Charles'ın evine yerleştiği ve yalnız geçirdiği ilk günler, çocukluğunu ve ilk gençliğini anlattığı bölümler çok güzeldi. Roman kalabalıklaştıkça Murdoch'un o bildik, bunalımlı ilişki ağları örülmeye başlandı ve özellikle Hartley ile alakalı bölümler o kadar uzadı ki fenalık geçirtti bana. Sadece sonlara doğru, Titus'un sahneye çıktığı kısımları biraz beğendiğimi söyleyebilirim.

Genel olarak baktığımda iyi ki okumuşum desem de, favorilerimden biri olduğunu söyleyemeyeceğim.

Adanmışlıktan, hayranlıktan, tutkudan fazlası. Birini ve onunla vakit geçirmeyi özlüyorsanız, onu seviyorsunuz demektir. [sf 46] 


Çok az güzel kadın doğru düzgün görebilir, çünkü kibir gözlüğe engeldir. [sf 60]

Gözyaşları durdu. Mendilini ve kırık aynayı kaldırdı ve sarı fularını açtı. 'Yazma Charles. Böylesi daha merhametlice olur. Tuhaf, o zaman bitiyor diye düşünmüştüm, öyle değildi, şimdi bitiyor. İyi yürekli olmak istiyorsan lütfen yazma bana. İstemiyorum.. artık..' [sf 208]